προκατηχώ

-έω, Α

1. καταπραΰνω, κατευνάζω εκ τών προτέρων με ήχους

2. κατηχώ, διδάσκω προηγουμένως («τὰς... τούτοις ὑπονοίας μὴ παραγυμνούντων, ἀλλ' ἐν εἴδει μύθου προκατηχούντων», Ηλιόδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ-* + κατηχῶ «διδάσκω, μυώ, ηχώ»].